بیچاره شکوفه ها! خودشونم خبر ندارن چه دهنی قراره ازشون سرویس بشه تو این سیستم آموزشی. من که هر سال خوشحال تر از سال پیش میشم از اینکه قرار نیست باز برم مدرسه.
ولی عجب هوایی شده بودا. من شنبه هم تعطیل بودم و کلی استراحت کردم. جمعه هم تولد ویرگو بود. شب تولدش با چند تا از دوستاش شام رفتیم بیرون و فرداش هم تولد خانوادگیش بود.
همه چی خوب بود فقط جای بابای ویرگو حسابی خالی بود. آخه پارسال آخرین باری که همه دور هم جمع شدیم تولد ویرگو بود و بعدش دیگه فرصتی نشد و یک ماه بعد هم پدرش فوت کرد.
امسال به نظرم جای خالیه بابای ویرگو خیلی به چشم میومد و البته خود ویرگو هم کلی پکر بود ولی نه اون چیزی میگفت و نه من جرات داشتم حرفی بزنم. خلاصه به هر ترتیبی که بود گذشت.
در عوض ویرگو امسال کلی کادو گرفت و کلی خوش به حالش شد.
تولد ویرگو امسال با روز قد.س یکی شده بود.ولی عجب روز قد.س سبزی بود. کلی خوشم اومد. دقت کردین مردم اینجور وقتا چقدر مهربون و دوست داشتنی میشن. برق نگاههاشون رو دیدین. وقتی با لبخند همو نگاه میکنن و توی اون نگاهها هزارتا حرف ناگفته پنهونه. من عاشقه این لحظه هام. گریه ام میگیره وقتی میبینم مردم چقدر نترسن و چقدر پشت هم وایمیسن و با هم خوب میشن. اصلا از اون آدمای عصبی و عنق و بعضا بی تربیت روزای عادی اینطور وقتا خبری نیست. بعد آدم فکر میکنه این آدما چقدر لیاقت اتفاقات خوب و زندگی سالم و جامعه شاد رو دارن و چه چیزهای پیش افتاده ایی یه عمر از مردم دریغ شده.
بیاین دعا کنیم با عوض شدن فصل روزهای بهتری برای هممون شروع بشن.
آخ آره منم هیچ وقت دلم برای مدرسه و معلمهام تنگ نمی شه! تنها چیزایی رو که دلتنگشون می شم همون دوستای مدرسه ام هستن که خوب اونم باهاشون ارتباط دارم دیگه تا حدودی
بیچاره ما!:ی