سرماخوردگی

سرما خوردم مثه سگ، حس بویایی و چشاییم که کلا تعطیل شده. یه قطره بینی گذاشتم بغل دستم ساعتی یه بار میچکونم تو بینیم بلکه بتونم نفس بکشم. دیدین آدم سرما میخوره عین بدبختا میشه قیافش.دیروزم نیومدم سرکار. یعنی از صبح هر کار کردم که بتونم از جام بلند شم نشد که نشد. تا ظهر ده بار خواب دیدم بلند شدم اومدم سرکار، باز که چشامو باز کردم دیدم مثه جنازه افتادم با دهان باز دارم خرخر میکنم. فکر کنم تب هم داشتم چون پوست بدنم حساس شده بود و گزگز میکرد. به هر حال الان غیر از کیپ بودن دماغم بقیه چیزا خوبه. 

میخوام ماشینمو عوض کنم! یکی از دوستام میخواد ماشینشو بفروشه، چون تمیز و مطمئنه فکر کردم ازش بخرم. چون ماشینه خودمم هنوز سند نزدم، گفتم اینو بگیرم که هم از مدلش بیشتر خوشم میاد هم سالمتره. حالا تو این هفته قطعی میشه.  

۲ تا فیلم دیدم در چند روز گذشته. یکیش The Strangersبود، که ترسناکه و محصوله ۲۰۰۸. لیو تیلور بازی میکنه توش، که من جدیدا دیگه خوشم نمیاد ازش. داستان واقعیه و آخرم هم معلوم نمیشه که با چه انگیزه ایی این اتفاقات افتاده. البته کمی تا قسمتی هیجان انگیزه و من چند باری جیغم دراومد ولی کلا فیلم معمولی به حساب میاد و امتیازش تو آی ام دی بی ۶.۳ بود. 

اون یکی هم یه کمدی دخترونه بود که به درد عصرای جمعه که آدم غمباد میگیره و احساس بدبختی و تنهایی مفرط میکنه میخوره به اسم Baby Mama. ولی اگه میخواین فیلم خوب ببینین قابل توجه نیکزاد، من فیلم مادیگیلیانی رو شدیدا توصیه می کنم. داستان زندگی مادیگیلیانیه که یه نقاش هم عصر پیکاسو و در پاریس میگذره. یه فیلم دیگه هم که این اواخر دیدم و خوب بود Awake هستش.ساخت سال 2007 و به نظر من هم فیلم خوش ساخت و تمیزییه هم هیجان انگیز و پر کششه. 

امروز باز با ویرگو بحثم شد. همش تقصیر من نیست به خدا. خیلی حساس و شکننده شده و به محض اینکه من دهنمو باز میکنم چیزی بگم میگه غر نزن به من. یعنی حتی گوش نمی ده ببینه چی میخوام بگم و دائم میگه موقعیت منو نمیفهمی. ولی از نظر من اینجوری نیست. یعنی دلیلی نمیبینم که اون بخواد به من کم محلی کنه و اینطوری دلش خوش باشه که مثلا به مامانش بیشتر داره میرسه. نمی تونم بگم اندازه اون از این جریان ناراحتم چون نیستم و نمی تونم باشم. من شاید سر جمع 20 بار بابای ویرگو رو دیده بودم ولی اندازه خودم ناراحت و نگرانم. ولی متاسفانه کوچک ترین چیزی که من میگم بحث به حساب میاد و فوری حالت تدافعی میگیره به خودش که موقعیت منو نمیفهمی! البته منم چون این مدت ورزش نرفتم هم وقت خالیم زیاد شده و میشینم هی فکر و خیال میکنم هم یه مقدار زیادی انرژی منفی توم قلمبه شده! دارم سعی میکنم تا جاییکه میشه و می تونم مشکلات و سر و سامون بدم. امروز داشتم چند تا مقاله میخوندم راجع به اینکه چطوری میشه با غم از دست دادن عزیزی کنار اومد و به شرایط نرمال برگشت. متاسفانه ویرگو اصلا راجع به این جریان حرف نمیزنه و من نمی تونم بفهمم تو چه مرحله اییه. هفته دیگه چهلمه و من امیدوارم که بعد از چهل روز یه کم اوضاع و احوال همشون بهتر شه که البته بعیده!