مهر ماه

با اینکه اومدن ماه مهر و پاییز اتفاق خوشایند و خوبیه و من عاشق مهر ماه هستم ولی باز شدن مدرسه ها به شدت برام استرس زاست. حتی الان که سالها از اون روزها می گذره ولی باز من دیشب نتونستم بخوابم و تا صبح ۱۰ بار بیدار شدم و ساعتو چک کردم آخرم ساعت ۲۰ دقیقه به ۸ سرکار بودم! تمام چیزی که از مدرسه یادم مونده عصرایه که از خواب بیدار میشدم و زمان از دستم در می رفت، فکر میکردم صبح شده و من کلی مشق ننوشته دارم. البته خنگ هم بودم فکر کنم ولی خیلی وقتا این اشتباه رو میکردم! :) از دبستان که فقط میرزا بنویسی یادمه از راهنمایی هم که کلا متنفر بودم فقط هنرستان یه کم بهتر بود اونم چون هنرستان بود فکر کنم. 

یادمه اول دبستان بودم و با دوستام داشتیم می رفتیم به سمت خونه یهو یه هلی کوپتر از بالای سرمون و به فاصله خیلی نزدیک رد شد. ما هم تنها تصوری که از هواپیما و هلی کوپتر داشتیم این بود که الان می آد بمب و موشک میریزه رو سرمون. هیچ وقت یادم نمیره که چقدر ترسیده بودم هممون شروع کردیم به جیغ کشیدن که یه خانومه مهربونی اومد مارو برد تو خونش و بهمون شکلات داد که گریمون بند بیاد و بعدم گفت که اینا عراقیا نبودن و خطرناک نیستن. راستش دلم خیلی واسه بچه گیامون میسوزه که اینطوری گذشت. موقع موشکبارونای تهران مامانم حامله بود و من همیشه فکر میکردم چون مامانم شکمش گندست و نمی تونه فرار کنه، اگه موشک بزنن حتما میمیره و ترس از دست دادن مامانم هنوز هم با منه چون فکر میکنم نمی تونه به قدر کافی از خودش مراقبت کنه. 

خلاصه اومدن ماه مهر با روزای کوتاه و خنک گرچه ته دلمو غلغلک می ده ولی یادآور روزای سخت و سیاه مدرسه هم هست. با صفهای صبحگاهی و مرگ حواله کردن به کل دنیا بدون اینکه بفهمی چرا؟! روزهای سراسر سورمه اییکه حتی با یه جوراب رنگی هم نمی تونستی کمی شادترشون کنی. خوشحالم که بچه ها وضعشون بهتره به نسبت ما و حداقل ترس از جنگ رو تجربه نمی کنن.